Dieta ketogeniczna wcale nie musi być lepszą metodą odchudzania niż inne diety. W praktyce dietetycznej rzadziej wykorzystuję modele niskowęglowodanowe, chociaż jestem ich zwolennikiem. Nie każdy preferuje produkty, które stanowią bazę diety niskowęglowodanowej, więc chybione jest wprowadzanie takich diet, ponieważ będzie to duży dyskomfort dla tej grupy pacjentów.
Jeśli chodzi o badania naukowe, to nie ma istotnych różnic między redukcją na dietach wysoko i niskowęglowodanowych. Determinantem efektywności diety był przede wszystkim deficyt energetyczny i zawartość białka. Rodzaj dominującego paliwa nie odgrywa już tak istotnej roli. Niemniej jednak diety niskowęglowodanowe mogę mieć swoje inne zalety:
- Początkowo, przy restrykcjach węglowodanów, utylizowany jest glikogen (a z nim spada woda), więc mamy tzw. efekt „wow” W związku z tym niektóre osoby z chęcią będą kontynuować plan żywieniowy, ponieważ początkowy efekt często determinuje dalszą realizację diety.
- Dieta keto to oszczędność czasu, ponieważ na tego typu modelu żywienia zjada się 2-3 posiłki dziennie. Sytość zapewniają większe ilości tłuszczu i białka. Dodatkowo ciała ketonowe mają właściwości tłumiące głód, więc znacznie ogranicza to podjadanie.
- Dieta ketogeniczna nie prowadzi do fluktuacji poziomu glukozy, jak jest to przy dietach z wyższym udziałem węglowodanów. Nie powoduje to tzw. hipoglikemii reaktywnej, która jest punktem zapalanym determinującym konsumpcję posiłku – często wysoce smakowitych pokarmów, a co za tym idzie bogatoenergetycznych.
- Dieta keto wreszcie zmniejsza ochotę na słodycze, ze względu na wyżej wymieniony mechanizm. Nie ma wahań stężenia glukozy, więc zapotrzebowanie na cukry (w tym słodycze) jest zdecydowanie mniejsze.
- Dieta keto może być lepszym rozwiązaniem w insulinooporności – szczególnie w zaawansowanej postaci. Jak powszechnie wiadomo, wszystkie pokaramy wpływają na stężenie insuliny, niemniej węglowodany najbardziej. W związku z tym dieta z restrykcjami węglowodanowymi może być w tym przypadku najlepsza alternatywą, powodującą spadek insulinemii. Jak wcześniej wspomniano, wszystkie pokarmy wpływają na wyrzut insuliny, ale równie istotna jest częstotliwość owej stymulacji. W diecie ketogenicznej, ze względu na jej wysoki indeks sytości zjada się 2-3 posiłki dziennie, a w związku z tym ogranicza się znacznie po posiłkowe wyrzuty insuliny, jak chociażby w diecie węglowodanowej, uwzględniającej 5 posiłków, gdzie każdy zasobny jest w węglowodany.
